نگاهی به نمایشگاه «نگارینه ها» آثار پوران نصیریان در نگارخانه «آذرنور»

امیرمنصوررحیمیان | شهرآرانیوز - بدون تردید، پارچه ها، نقش تاریخی و فرهنگی در زندگی همه آدم‌های زنده و گذشتگان و احتمالا آیندگان دارند. انسان ساخت و استفاده از پارچه را خیلی قبل‌تر از کاغذ یاد گرفت و برای نوشتن و نقاشی کردن از آن بهره برد. قدمت این ساخته دست بشر، به روز‌های ابتدایی پیدایش او روی این سیاره برمی گردد. انسان اولیه برای پوشاندن خود و در امان ماندن از سرما، به لباس احتیاج داشت و این نیاز را با پوشیدن پوست حیواناتی که شکار کرده بود، پاسخ می‌داد.

ولی در طول حرکت سریع تاریخ، بشر فهمید که می‌تواند از دیگر چیز‌ها هم برای پاسخ دادن به این احتیاج استفاده کند. بعد‌ها شکل زندگی و سیر تحول و تکامل آن، بشر را مجبور به تولید هنر و فرهنگ کرد. استفاده از پارچه ها، باز تعریف شد.

برای این منظور، پارچه‌ها بر چارچوبی کشیده شدند، با صمغ آغشته شدند و هزار ترفند برای باقی ماندن در گذر تاریخ روی آن انجام شد و در نهایت به شکل یکی از ارکان اصلی فرهنگی و هنری بشر درآمدند. قدمت کشف نخ و پارچه، آن قدر دور و در غبار گذر قرن ها، گم است که هیچ کس نمی‌تواند دقیق بگوید چه سالی و طی چه فرآیندی، بشر موفق به بافتن پارچه شد. اما از نتیجه این اختراع، تا امروز میلیارد‌ها نفر استفاده کرده اند.

این استفاده هم به فراخور زمان، از نوع پوشش یک ملت تا شالوده‌های فرهنگی و هنری آن جماعت، با استفاده از پارچه و نخ، متغیر بوده است. کار کردن با پارچه و نخ، علاوه بر درک هنر و بلد بودن فنون قلم زدن روی آن، احتیاج به درک پیشینه تاریخی و باستانی آن و البته عشق فراوان دارد. همه این‌ها را گفتیم تا به نمایشگاه «نگارینه ها» در نگارخانه «آذرنور» برسیم. «پوران نصیریان» هنرمندی است که سال‌های زیادی از عمر خود را صرف کار کردن و تولید هنر با پارچه و نخ کرده است.

از ساخت عروسک گرفته تا نقاشی روی پارچه، کلاژ با تکه‌های پارچه، ساخت انیمیشن با آن ها، آموزش این هنر باستانی به جوان تر‌ها و در دیگر زمینه ها، فعال بوده است. نصیریان تاکنون تجربه برگزاری نمایشگاه‌های بسیاری را داشته است. آثار او در نمایشگاه‌های بسیاری در شهر‌ها و کشور‌های دیگر، به نمایش گذاشته شده و از لذتی که خودش برده، آدم‌های دیگر را هم سرشار کرده است. در نمایشگاه «نگارینه ها» او تجربه تازه‌ای را در زمینه تولید هنر با رنگ و تکه‌های پارچه به نمایش گذاشته است.

پوران نصیریان، این نمایشگاه را برای نسلی برپا کرده است که به نقش زدن روی صفحه لمسی تلفن‌های هوشمند و تبلت‌های حساس، عادت کرده اند. او لذت کار کردن با خود مواد، را یک بار و برای همیشه توضیح می‌دهد. لمس زبری، لطافت، بافت، رنگ و دیگر چیز‌هایی که حس زنده بودن به اثر هنری و خود هنرمند می‌دهد. او در این نمایشگاه با هنرش، مخاطب را می‌برد تا دالان‌های پیچ در پیچ تاریخ را به او یادآوری می‌کند که از کجا آمده و چطور به اینجا رسیده است. او از آشکار کردن اشتیاق وصف ناپذیرش به فرم ها، نقش‌ها و بافت‌های حیرت انگیز باستانی و تاریخی پارچه‌ها و نخ ها، هیچ واهمه‌ای ندارد.

آنجا که می‌تواند از فرم‌ها و پارچه‌های ایرانی استفاده می‌کند و آنجایی که درک می‌کند بعضی ملل، در بعضی زمینه ها، فرم‌های جذاب تری دارند، به سراغ آن‌ها می‌رود. این عشق به قدمت در همه کارهایش به وضوح دیده می‌شود. ولی نصیریان به همین اکتفا نمی‌کند. او در آثارش رنگ را به نحوی استفاده کرده است که همه سلیقه‌ها را راضی نگه دارد. آثار او کلاژ‌هایی کهن سال هستند با رنگ‌هایی سیال که می‌دانند چه حرفی را قرار است انتقال بدهند.